Cian cianin han faeto Zena co’ in carroggio e ‘na buttega

0
1883

Chi g’ha in testa un progetto, ‘na cosa c’a ghe stagghe realmente au cheu, o va avanti cian cianin. Noiatri dimmo cosci. Ghe voeu cervello e travaggio, costansa e pasiensa. Giando pe Zena, andando in gio pe Nervi, poemmo amiä a straordinaria ereditae che emmo ricevûo. Niatri nu se mävegemmo de comme segge bella Nervi comme pe cóntra fan i turisti, a niatri ne sembra normale, perché o semmo che ghe son voscioui secoli de “ærti e basci” ma in to nostro cheu semmo realmente orgogliosi.

Questa cittae dixe tutto de niatri, ma o semmo che no l’ han faeta in te un giorno. I nostri vёgi nu aveivan i mezzi che gh’emmo oua, e alloua comme favan? Ammiävan, stavan attenti, imparavan da i ätri e poi ragionavan con a so’ testa. E de cose ne han pensё tante. A-a fin, cose ne piaxe da nostra Nervi antiga?

Ch’a l’è unica, che no se pӧ rifâ, che e stradde parlan e dixan “niatri semmo questi”. No se semmo ascordae che “ cian cianin han faeto Zena”. Anche a-a giornä d’ ancheu, sensa tante parolle, demmo importanza au tempo e ao paesaggio, perché insomma demmo importanza a-a vitta. No semmo miga sigae, no?

A SIGAA E A FORMIGOA
Unn-a Sigaa chi aveiva
Ne-a Stæ sempre cantôu
Mangiando cose a voeiva
E dove a voeiva sghêuôu;
Sciusciando a tramontann-a,
A l’ëa lì per scciuppâ
ridûta senza tann-a
e ninte da mangiâ;
A l’andò a batte ä porta
D’ûnn-a Formigoa, criando,
Vexinn-a caa, son morta…
Caitæ… me raccomando…
Prestime un fregoggin
Da roba, che ti g’hæ,
Allöggime un pittin
Finn-a che vegne a Stæ,
Che te prometto, caa,
De date o frùto e o costo,
In fede de Sigaa,
Primma che vegne Agosto.
A ghe rispose, amiga,
Te contentiæ voentëa,
Ma mi n’impresto miga,
Nè fasso a Locandëa;
Prinçipia inverno anchèu,
Ho ûnn-a provvista affiâ
Per mi e pe-i mæ figgieu
Con economizzâ;
Dimme ûn pittin, per cose
Sta Stæ ti no pensavi
Comme mi a queste cose ?
Allöa cose ti favi?…
Tegnivo o mondo allegro,
N’ho fæto che cantâ…
Brava ! me ne rallegro,
Aoa ti pêu ballâ.
A ti ascì, ommo pötron,
Perdigiorni e spenscierôu.
Da Sigaa (se ti no cangi)
O destin t’ è preparôu.
Martin Piaggio (1774-1843)

Di Pietro Risso e Andrea Patrone

LASCIA UN COMMENTO

Please enter your comment!
Please enter your name here